امیرمسعود عابدین: بازگشت درهای گالوینگ در SLS AMG شاید سادهتر از این حرفها بهنظر میرسید؛ اما واقعیت این بود که مهندسان مرسدس میبایست چیزی را دوباره اختراع کنند که از نظر قوانین ایمنی، عملا غیرممکن بهنظر میرسید. در عصر استانداردهای سختگیرانه تصادف، بهویژه در آمریکا، درهای سقفی مثل همان گالوینگها یک دردسر جدی بودند؛ کافی بود خودرو واژگون شود تا راه خروج کاملا مسدود گردد. پس مرسدس باید راهی پیدا میکرد که در بدترین وضعیت ممکن، بهترین شانس بقا را برای سرنشین فراهم کند.
احیای یک نماد، اما با چالشهایی تازه
مرسدس SLS AMG با موتور ۶٫۳ لیتری ۸ سیلندر و ۵۷۱ اسب بخار قدرت، از هر نظر یک سوپرکار تمامعیار بود. اما جذابترین ویژگیاش همان درهای گالوینگ بود؛ درهایی که مانند بالهای یک پرنده از دل سقف باز میشدند و یادآور ۳۰۰SL دهه ۵۰ بودند. مشکل اینجا بود که در یک واژگونی، این درها ممکن بود بدترین دشمن سرنشین شوند.
مهندسان میدانستند که بدون یک راهحل کاملا مطمئن، SLS هیچوقت از سد قوانین ایمنی آمریکا و FIA عبور نخواهد کرد. باید تضمین میکردند که حتی اگر ماشین روی سقف بخوابد، هنوز راه خروج وجود دارد؛ آن هم نه با زور و ابزار، بلکه فوری و قابل اعتماد.
اینجا بود که «پیروتکنیک» وارد بازی شد
مرسدس با ترکیبی از خلاقیت و فناوری، سیستمی ساخت که بیشتر شبیه دکوری از یک جنگنده بود تا یک خودرو: «سیستم آزادسازی پیروتکنیک لولا». در هر درِ SLS AMG چهار پیچ انفجاری قرار گرفت؛ دو عدد در لولاهای بالا و دو عدد در میانه. در صورت واژگونی، مجموعهای از حسگرها مانند شتابسنج، ماژول کیسههوا، حتی سنسورهای غلتش وضعیت خودرو را تحلیل میکنند. اگر تشخیص دهند که امکان باز شدن در وجود ندارد، چاشنیها در کسری از ثانیه فعال میشوند و در یک انفجار دقیق، لولاها را از بدنه جدا میکنند.
نتیجه این خلاقیت؟ دری که چند لحظه قبل قفل شده بود، ناگهان سبک میشود و سرنشینان میتوانند آن را کنار بزنند یا امدادگران آن را به راحتی جدا کنند.
نسخه مسابقهای؛ یک سطح بالاتر از امنیت
در مدل GT۳، مرسدس یک قدم جلوتر رفت. یک حلقه مخصوص روی پایه شیشه جلو نصب کرد تا نیروهای امدادی بتوانند از بیرون درها را منفجر کنند. راننده نیز یک کلید اضطراری داخل کابین داشت. این سیستم برای رعایت مقررات سختگیرانه FIA ضروری بود؛ مقرراتی که روی زمان خروج از خودرو و رفتار سازه در آتشسوزی تمرکز دارند.
مرسدس این سیستم را تنها روی کاغذ طراحی نکرد؛ آنها SLS را در مرکز تست زیندلفینگن با مجموعهای از بدترین سناریوهای تصادف شکنجه کردند: برخورد مورب از جلو به مانع سخت، ضربه جانبی شدید با خودرویی با همان سرعت، ضربه از عقب با سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت و شبیهسازی واژگونی با فشار هیدرولیکی روی سقف.
در همه این آزمایشها، کابین بدون تغییر باقی ماند و سیستم پیروتکنیک نیز در شرایط مختلف بهطور کامل عمل کرد.
ستون فقرات امنیت
برای اینکه این سیستم کار کند، خود ساختار خودرو باید مقاومت فوقالعادهای میداشت. مهندسان مرسدس یک شاسی آلومینیومی ۲۴۱ کیلوگرمی طراحی کردند که با گرههای ریختهگری، مقاطع اکسترود شده و فولاد فوقسخت در ستونهای A تقویت شده بود. این ساختار مثلثی، سفتی لازم برای کارکرد ایمن لولاهای انفجاری را فراهم میکرد؛ بدون اینکه وزن خودرو را بالا ببرد.
همزیستی فناوری جدید با طراحی کلاسیک
مرسدس با SLS AMG نشان داد که یک طراحی کلاسیک میتواند با فناوری قرن ۲۱ همزیستی کند. درهای گالوینگ تنها یک ویژگی نوستالژیک نبودند؛ آنها نتیجه مهندسی دقیق، آزمایشهای فشرده و سیستمی بودند که اگرچه نامش «پیروتکنیک» است، اما هدفش تنها نجات جان انسانهاست.
SLS نه فقط یک سوپرکار زیبا، بلکه یکی از ایمنترین خودروهای زمان خود بود؛ با شاسی سبک اما محکم، سیستمهای هوشمند و مکانیزمی که در لحظههای بحرانی، در را برای شما باز میکرد، حتی اگر خودرو برعکس روی زمین خوابیده باشد.
منبع: carbuzz
۵۸۳۲۲
بدون دیدگاه